صابون ها یکی از مواد پاک کننده ی پوست، صابون ها هستند. مواد اصلی در تمام پاک کننده ها، سورفاکتانت یا ماده ی فعال سطحی می باشد که همان نمکهای اسیدی چرب که به واسطه اسید چرب به ذرات چربی می چسبند و میسل ها را تشکیل میدهد.
میسل ها، چربی را احاطه نموده و از سطح پوست با کمک آب بر میدارد. صابون ها با توجه به ماده می سازنده شان انواع مختلفی دارند. ولی از نظر میزان سختی، به دو نوع نرم و سخت تقسیم می شوند.
صابون های قلیایی، که در آنها کربنات سدیم یا سود به کار رفته و سخت هستند و به آن ها صابون های سدیمی می گویند و مناسب جهت لباس و دست می باشند.
صابون های گیاهی در حال حاضر بازار جهانی صابون شاهد رقابت روزافزونی است.
اکنون در کشورهای مختلف با افزودن اسانس و عصارههای گیاهی به صابون ها تحولات جدیدی در ابداع و تولید صابون های جدید ایجاد کرده اند.
هنگامی که اسانس و عصاره هر دو در فرمولاسیون یک صابون به کار می رود باید میان آنها هماهنگی خاصی ایجاد شود تا هر یک از آنها سبب تقویت و بهبود اثر دیگری شود.
اسانس ها نه تنها به عنوان مرطوب کننده در فرمولاسیون صابون ها به کار می روند، بلکه به عنوان ضدعفونی کننده نیز کاربرد چشمگیری دارند.
از این رو کشورهای اروپایی و آمریکا در صابون ها از اسانس ها به عنوان افزودنی هایی که مرطوب کننده بوده و عوامل ضدباکتریایی نیز محسوب می شوند، به طور چشمگیری استفاده می کنند تا رضایت خاطر مصرف کنندگان را فراهم آورند.
در فرمولاسیون صابون ها باید از اسانس های کاملا طبیعی و به مقدار ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ ppm استفاده کرد. از عصاره پروپیلن گلایکول یا عصاره روغنی گل های بابونه، گزنه، سدر، رازیانه، ختمی، خیار، حنا، همیشه بهار، مورد و اکلیل کوهی می توان به عنوان نرم کننده و تقویت کننده پوست نیز استفاده کرد.
مقدار مصرف عصارهها در صابون بستگی به کیفیت گیاه استفاده شده در تولید عصاره دارد از این نظر که گیاه اصلاح شده باشد یا خیر و به طبع میزان مواد مؤثره آن کم باشد یا زیاد) و بین ۵ تا ۱۵ درصد متفاوت است.